Op vrijdag 31 mei is schrijver en scenarist Jan De Vuyst onverwacht in zijn woonplaats in Zuid-Frankrijk overleden. Voor het grote publiek was hij vooral bekend als de liedjesschrijver van Isabelle A, in evangelische kringen kent men hem onder andere van het Zouttheater en zijn bijdragen voor de Nederlandse Evangelische Omroep. Jan was ook de hoofdpersoon in de allereerste TV-uitzending van ERTS, de Evangelische Radio- en Televisie Stichting.
Jan De Vuyst was een veelzijdig en ook veelgevraagd man. Een hele reeks Vlaamse artiesten deden een beroep op hem om songs voor hen te schrijven. Het begon in de jaren ‘70 met Wim De Craene. Daarna volgden onder meer teksten voor Willy Sommers, Luc Steeno, Lisa del Bo, Gunther Levi, Gene Thomas, Clouseau, maar vooral Isabelle A, van wie hij de vaste schrijver was. Hij begeleidde haar vanaf de eerste stappen in de muziekwereld en zij noemt Jan ‘haar tweede vader’.
Lees meer
Zomernummer Wegwijzer
Bidden, je kunt het op veel manieren omschrijven. Het is een kwestie van hoe je invulling geeft aan gebed. Ignace Demaerel van ‘Pray4Belgium’ noemt het ‘babbelen met God’. Dat zei hij in de podcastreeks ‘Kerk InZicht’ die op Radio Maria werd uitgezonden en het staat ook te lezen in de nieuwste editie van Wegwijzer. Het klinkt misschien wat banaal of oneerbiedig om het zo te stellen, maar eigenlijk is dit wat bidden wil betekenen: een gesprek met de hemelse Vader.
Bidden is voor Ignace alleszins geen verplicht nummer: “Ik zou het nooit een plicht willen noemen omdat dat mij doet denken aan iets dat van buitenaf wordt opgedrongen. Het zou eigenlijk iets moeten zijn waar je naar uitkijkt, een moment om weer bij te praten. Ik kan bij God gaan om verfrist te worden, om weer al mijn dingen te kunnen doen. Om bij al mijn zorgen en verwarringen gewoon Zijn hulp te mogen vragen”.
Lees meer
Pasen en het christelijke ideaal van zelfopoffering
In een maatschappij waar vooral gesproken over zelfontplooiing en zelfrealisatie, is het concept zelfopoffering niet echt populair. Toch is dat waar het bij het Paasfeest om draait en dus ook de kern van het christendom. In zijn nieuwste column van Ignace Demaerel stelt hij de vraag: welke andere religie zelfopoffering als moreel ideaal. De uitspraak van Jezus Christus dat wie Hem wil volgen zijn kruis moet opnemen, lijkt wel een recept om zo weinig mogelijk aanhangers te krijgen. Maar in de praktijk blijkt dat het christendom de grootste godsdienst ter wereld is. Is er een verklaring voor die paradox?
De column die Demaerel – godsdienstleraar, publicist, maar ook mede-oprichter van denktank Inspiratio – is inmiddels al weer de zeventigste tekst die Knack van hem laat verschijnen. Met zijn overdenking wil hij het belang van zelfopoffering benadrukken, in tegenstelling tot de luidruchtige reclameboodschappen in de trant van ‘verwen jezelf’ en ‘geniet maximaal’. Sinds de jaren 1960-1970 is zelfverwerkelijking de nieuwe waarde van het humanisme, en voor veel mensen voelt dat sowieso beter en leuker aan vanwege het hoge ‘feel good’ gehalte. Toegegeven, het oude christelijke ideaal werd soms tot in het extreme doorgetrokken en verloor daarom een deel van de oorspronkelijke bedoeling. Maar toch: als streven kan het nog altijd een nobel streven zijn.
Lees meer