Het enthousiasme in Schotland na de heroïsche prestatie van Eric Liddell was onbeschrijfelijk. De media die hem eerst zowat verketterd hadden omdat hij niet op zondag wilde lopen, prezen hem nu de hemel in. In de zomer van 1924 regende het uitnodigingen voor sportevenementen en ere-banketten. Iedereen wilde Eric zien – zelf zou hij het liefst zo snel mogelijk terug naar China vertrokken zijn om zijn familie weer te ontmoeten en zijn verlangen om het evangelie te brengen aan de bevolking duidelijk gestalte te geven. Wat moest hij doen? De keuze was niet eenvoudig.
Klik hier om te beluisteren
Eric was inmiddels een verdienstelijke hardloper, maar hij kon weinig anders dan kiezen voor zijn studie, die ook alle aandacht vergde. En er was nog een groter dilemma voor de toekomst: een carrière opbouwen in de atletiek, of terug naar China vertrekken als missionaris. Hij zag zijn roeping in het verre Oosten, maar kreeg veel aanbiedingen dicht bij huis. Bijvoorbeeld van toptrainer Tom McKerchar, die het potentieel van Eric gezien had en hem nog beter wilde maken. De eerstvolgende jaren zouden een combinatie worden van sport en geloof, van pîstes en kerken ...
Klik hier om te luisteren
Robbie en Eric waren zich nauwelijks bewust van de dreigende situatie waarin ze zich bevonden. Ze hadden hun handen vol aan het leren van de Chinese taal. En toen ze de eerste beginselen onder de knie hadden, vertrokken ze al weer richting Schotland. Af en toe onderbraken de zendelingen immers hun werk om de band met de familie en het thuisland niet te verliezen. En voor Eric, die geen al te sterke gezondheid had, was het een mogelijkheid om op krachten te komen. Toen James en Mary na een jaar opnieuw naar China vertrokken, bleven de twee oudste kinderen in Groot-Brittannië. Daar zouden ze hun ‘schoolloopbaan’ afleggen in een internaat.
Klik hier om te luisteren