Een clown leert lachen …
Wegwijzer heeft waarschijnlijk nog nooit zo lang bij de drukker gelegen als dit keer. Dat is zeker niet de schuld van de man die iedere drie maanden zorgt dat het werk van de redactieleden in duizenden exemplaren op papier verschijnt. Het was het Coronavirus dat de productie van Wegwijzer in het honderd liep. Net zoals er zoveel andere zaken verkeerd liepen door de crisis. Het blad was weliswaar gedrukt, maar kon door de maatregelen niet verdeeld worden. Inmiddels is de distributie wel in volle gang. We zullen maar zeggen dat het magazine een paar maanden heeft liggen ‘rijpen’. Alhoewel we moeten toegeven dat een aantal artikelen intussen een beetje ‘over datum’ zijn – maar nog altijd de moeite waard om te lezen. Een greep uit de teksten …
Christenen vinden de Bijbel heel belangrijk, maar ze krijgen ook vaak kritiek op het boek dat ze koesteren. Dikwijls wordt beweerd dat de Bijbel vol tegenstrijdigheden staat en daarom niet waar kan zijn.
Als het zo eenvoudig was, dan waren de lezers wellicht al lang van hun geloof afgestapt. Maar het verhaal stopt niet door de simpele bewering dat de Bijbel zichzelf tegenspreekt. Meer nog, wie zich werkelijk in de tekst wil verdiepen, merkt al snel dat er heel wat logische verklaringen zijn voor wat op het eerste gezicht een fout lijkt. De tekst van de Bijbel is het resultaat van een hele reeks auteurs en die hebben vaak een eigen invalshoek. Ze spreken elkaar niet tegen, maar vullen elkaar juist aan. Wat bij de een ontbreekt, vind je terug bij de ander. En vergeet niet dat er heel wat soorten taalgebruik zijn. Figuurlijke taal wordt ook in onze huidige samenleving niet letterlijk genomen: er is een verschil tussen poëzie en proza. En door de tekst te bestuderen, kan een hele reeks van vragen opgelost worden.
Is de Bijbel dan een moeilijk boek? Als je begint te lezen, kan dat best zo lijken. Wie niet alles snapt, is de enige niet. In de Bijbel zelf vind je daar ook voorbeelden van. Zo staat er in het boek Handelingen een verhaal over een minister uit Ethiopië die helemaal naar Jeruzalem reisde om een antwoord te vinden op zijn vragen. Het leek er op als of hij vol vragen naar zijn land zou terugkeren. Hij had een Bijbelrol gekocht, maar geraakte niet wijs uit de woorden van de profeet Jesaja. Schijnbaar kwam hij Filippus tegen, een volgeling van Christus, met wie hij een bijzonder verhelderend gesprek had. Zelfs ministers weten niet alles, maar ze kunnen wel veel ontdekken!
Toch blijft er die ingewikkelde taal die de Bijbel hier en daar kenmerkt. Denk maar eens aan de uitspraak van Johannes de Doper, die uitriep: “Zie het Lam van God dat de zonden van de wereld wegneemt.” Wat hij daarmee bedoelde staat te lezen in het artikel: ‘Johannes en het Lam’.
Even terug naar de wetenschappers. Hoe gaan zij met de Bijbel om? Tegenwoordig zou je denken dat wetenschap en geloof maar moeilijk met elkaar te verzoenen zijn. Maar eeuwen geleden leek dat helemaal geen probleem te zijn. Michael Faraday, een van de meest invloedrijke wetenschappers ooit (we maken nog altijd gretig gebruik van zijn ontdekkingen), ontwikkelde zijn wetenschappelijke theorieën op basis van zijn geloof in de God van de Bijbel. Hij vond dat wetenschap en geloof elkaar helemaal niet tegenspraken. Gods Woord legt geen beperkingen op aan de wetenschappelijke vooruitgang, maar reikt wel duidelijke grenzen aan voor de toepassing ervan. Daarom weigerde Faraday zaken die volgens hem ethisch niet verantwoord waren.
Er zijn heel wat moeilijke vragen te bedenken. Vooral kinderen zijn daar goed in. Zo kreeg Reninca D’Joos de vraag van haar dochter: “Mama, hou jij het meeste van mij of van mijn zus?”. Er was blijk wat onzekerheid en competitie in het hoofdje van het zesjarige meisje geslopen. Was er de stille hoop dat zij de uitverkoren dochter was, net iets meer geliefd dan haar broer en zussen? Maar liefde is niet iets wat je kan meten en moeders houden natuurlijk van ieder kind evenveel. Zoals Reninca het zegt: “Voor ieder kind dat aan ons gezin werd toegevoegd, werd er ook liefde toegevoegd. Van elk kind wordt oneindig veel gehouden, op een eigen manier...”
Kinderen kunnen vaak op een bijzondere manier uit de hoek komen. Daarvan vertelt ‘jongensmama’ Ann naar aanleiding van de aankomst van drie kuikentjes in het gezin, en het trieste overlijden van een van de diertjes…
Over kinderen gesproken: de Gentse acteur Arnaud Vandermeiren had een behoorlijk moeilijke jeugd. Je zou het nu niet meer zeggen, zeker niet wanneer je hem als clown bezig ziet, maar het heeft wel heel wat tijd gekost om van zijn achtergrond van misbruik en gepest worden los te komen. Deze clown heeft duidelijk moeten leren om te lachen.
Dit verhaal en nog een reeks andere artikelen zijn te vinden in deze editie van Wegwijzer. Beschikbaar op papier, maar ook online op onze site.