Alles verandert, maar niets wordt anders!

Vastenoverweging 16 – zaterdag 19 maart 2022

We leven in een rare, snelle wereld. Ik vraag me af of ze dat 100 jaar geleden ook dachten, of 500 jaar geleden, of 2000 jaar geleden. Ze hadden het dan toch fout, want zo snel als nu is de ontwikkeling van de geschiedenis nog nooit gebeurd.

Denk alleen al maar aan de voorbije eeuw. Als iemand in het jaar 2000 vijftig jaar terug kon tijd-reizen naar het jaar 1950, zou hij nog tamelijk goed in die wereld kunnen functioneren. Neen, ze hadden toen nog geen GSM’s, maar toch al telefoons. En er zouden geen 3D televisietoestellen met flat-screen zijn, maar toch al de allereerste televisietoestellen. En de auto’s reden dan weliswaar niet op elektriciteit of bio-benzine, maar er reden wel al volop enkele auto’s.

Maar als een persoon uit 1950 terug-gekatapulteerd werd naar het jaar 1900, dan heb je een heel ander verhaal. Uitermate veel dat in 1950 al uitgevonden was, bestond nog niet in 1900. Er waren toen nog geen auto’s, TV-toestellen of telefoons. De meeste mensen hadden zelfs nog geen stromend water, elektriciteit of badkamers. En ruimtevaart en internet kon je je zelfs niet eens inbeel
Soms neemt verandering ineens kwantumsprongen vooruit. De digitale revolutie is amper twee, misschien drie decennia oud, en ja: dat was zo’n kwantumsprong. We konden ons dat – ik kon mij dat– zelfs amper drie decennia geleden niet eens inbeelden dat dit zou kunnen gaan gebeuren!

Ja, en vandaag verandert alles nog veel en veel sneller dan we beseffen, dan we ons kunnen voorstellen. We denken misschien soms dat we eindelijk ‘bij’ zijn – op het vlak van ontwikkelingen op technisch vlak, digitaal vlak, op medisch vlak, en op wereldwijd natuurvlak, op sociaal (armoede) terrein, op cultureel terrein, wat betreft info over (bio-)terrorisme- en andere geweldvormen, economische en financiële ontwikkelingen, … en ik kan zo nog vele alinea’s doorgaan!

En voor we het weten brult daar de leeuw van verandering weer ‘opnieuw en opnieuw en opnieuw’ rondom en over ons heen, met daar een nieuwe ziekte-epidemie, een andere oorlog, een nieuwe klimaatverandering, een stap verder in de verovering van de ruimte, een morele grensdoorbraak (-afbraak), ongekende virtual reality-verschijnselen en Artificial Intelligence-ontwikkelingen, en weer: ik kan zo nog vele alinea’s doorgaan!

Is het dàt wat wij willen: geleefd worden door wat op ons afkomt? Steeds maar blijven doorgaan onder de druk van de technische ontwikkelingen, of van de sociale ratrace? Steeds maar tegemoetkomen aan de verwachtingen die in je gesteld worden, over die lat springen die anderen (soms veel te hoog) voor je leggen? Neen? Wel, hier is een uitweg. Dé uitweg.

Want er is er één Die ‘ontsnapt’ aan die race. Er is eén Die zelfs helemààl niet verandert, en ook niet zal veranderen. Onze God! De persoonlijkheid en de betrouwbaarheid van onze God wordt in niets aangetast door de roller-coaster van al die aardse ontwikkelingen. Hij blijft wie Hij is en kijkt hoofdschuddend naar beneden, wetend wat er onderweg is, wat er komt in de toekomst. En Hij schreef het al op voor ons, in Zijn boek. Hij wist dat onze wetenschappelijke kennis van vandaag gisteren ‘fictie’ genoemd werd, vandaag ‘technologie’ heet maar al eeuwen geleden ‘profetie’ was.

Willen wij eigenlijk niet ook wat meer evenwicht en rust in ons leven? Willen we alle aardse veranderingen op een rustige, evenwichtige manier onderzoe-ken? Willen we die profetieën hun kalmerende plaats geven in ons leven? Dan kunnen we dat alleen door dat leven te leven vanuit het perspectief van onze God. De “God die dezelfde is en was: gisteren, vandaag en voor eeuwig”. Je vindt deze omschrijving van God in de brief aan de Hebreeën hoofdstuk 13, vers 8. En ook al in het oude boek van Maleachi staat in hoofdstuk 3 vers 6: “Want Ik, de Heere, word niet veranderd”. En Jakobus zegt hetzelfde in hoofdstuk 1 vers 17 zo in zijn brief: “Elke goede gave, elk volmaakt geschenk komt van boven, van de Vader van de hemellichten; bij Hem is nooit enige verandering of verduistering waar te nemen.”

Deze vastentijd is ideaal om daar nog eens bij stil te staan. Om nog eens onze prioriteitenlijst nader te bekijken: waardoor laten wij ons leiden? Door de grote mediaverhalen, de politieke opiniemakers, door hebzuchtige dromenvangers, of door onze rauwe, oncontroleerbare eigen energie- en andere opstoten, of door … vul maar aan?

Laat we in de loop van deze vastenperiode ons misschien eens opnieuw realiseren dat het leven van een christen geen leven is dat moet beantwoorden aan een programma dat iemand voor ons heeft opgesteld, maar dat het een levensstijl is. Weliswaar een stijl van afhankelijkheid. Want een stijl van vertrouwen op die Ene Onveranderlijke.