Focussen op

Vastenoverweging 15 – vrijdag 18 maart

Hebt ge u ooit afgevraagd waarom een duif zo raar loopt? Wel, dat is omdat hij anders niet kan zien waar hij loopt. De ogen van een duif kunnen gewoon fysiek niet zien waar hij heengaat terwijl hij in beweging is. Hij moet zijn hoofd helemaal stil houden tussen elke twee stappen in om zich opnieuw te kunnen focussen op zijn pad. En zo gaat hij langzaam vooruit,: kopje naar voren, stoppen, kopje achteruit, stoppen, …
In onze geestelijke wandel met onze Heer hebben we eigenlijk hetzelfde probleem als die duif. Het is erg moeilijk om te kunnen zien waar we precies naartoe aan het hobbelen zijn. Tussen elke twee stappen moeten we even stoppen om ons op nieuw te focussen op wat God nu eigenlijk wilt. Met andere woorden: we moeten voortdurend even halt houden en bidden (soms vasten) en in Zijn Woord lezen om te weten of we ons nog wel in de juiste richting bewegen, de juiste weg bewandelen.

Over de profeet Daniël lezen we dat hij naar zijn geopend venster toe stapte en: “Daar knielde hij neer, bad tot zijn God en prees Hem, precies zoals driemaal per dag zijn gewoonte was.”
Driemaal per dag stopte hij om te zien of hij wel op de goede weg was. Hij wist dat er een soort geestelijke refocussen is dat we niet kunnen doen zonder even te onderbreken, te stoppen. En ja, waarschijnlijk was dat raar voor de mensen rondom hem, zoals het voor ons raar is te zien hoe een duif rondstapt, maar het zorgde ervoor dat Daniël een man was die doorheen de eeuwen heen in de herinnering is gebleven als een man die in Gods sporen bleef lopen. Ook als het moeilijk ging of gevaarlijk werd.

En wij? Misschien kunnen wij hier ook iets van leren: bijvoorbeeld dat het minder belangrijk is er ‘goed uit te zien” dan “goed uit te zien” naar God op onze levensweg!

Daarom: laten we ons gebedsleven op peil, en ons vastensysteem in ere houden. Want dan zijn we met een God op weg die ook ons leven tot een goed einde zal brengen.

Toch nog even een waarschuwing hierbij: bidden en vasten is geen vervanging voor onze daden, of voor ons nadenken, ons oplettend zijn, ons omgaan met lijden of ons geven aan hulpbehoevenden. Het is omgekeerd: bidden en vasten dràgen die andere dingen. We bidden en vasten, en daarna volgen de strijd, de inzet, de risico’s, de onzekerheden en misschien de moeiten die daarbij horen. Dus neem die op in je gebedsleven. Ook daar wil God ons tot een goed einde mee brengen. Kijk maar hoe het afliep bij Ester nadat ze samen met anderen gebeden en gevast had. Ze ging koning Ahasverus tegemoet en nog voor ze haar vraag had gesteld zei die al: “(Toen de wijn geschonken werd, zei de koning tegen Ester): ‘Wat wilt u vragen? Het zal u gegeven worden. Wat is uw wens? Al was het de helft van mijn rijk, uw wens zal vervuld worden.” - Ester 5, 6.

Zo is onze God. Zo overvloedig verhorend. Zo vol aandacht voor uw gebed. Ook vandaag nog.