Aswoensdag

Vastenoverweging dag 1 – woensdag 2 maart 2022

Tijdens de advent van vorig jaar heb ik elke dag een overdenking rondgestuurd naar een aantal christenen om hen te bemoedigen in deze toch moeilijke tijden. Toen was het vooral moeilijk door Corona, nu ook nog door de oorlog in Oekraïne en wat al niet meer. Misschien ook door dingen die gebeuren in onze persoonlijke levens. De kerngedachte toen was dat we moed mochten hebben, want we konden uitkijken naar Jezus’ geboorte. Nu, in de veertigdagentijd van vasten ligt de nadruk op het uitkijken naar het offer van Jezus op dat kruis, maar ook op de overwinning die Hij daar haalde, voor u en voor mij. De overwinning op het sterven dat ons allen te wachten staat (behalve zij die in leven zullen zijn als Hij terugkeert) maar ook de overwinning die ons met Hem zal verenigen als Hij ons komt halen.

Maar ondertussen is er nog een leven in dit bizarre koninkrijk waar Jezus’ grote vijand zich nog kan uitleven met een lijden dat iedereen die op deze aarde verblijft treft. Iedereen, zonder uitzondering. De ene meer dan de andere, de ene nu en de andere gisteren of morgen. En we beseffen soms niet altijd hoe erg die vernietiging is die hij, de Satan, op deze aarde aanricht. Maar daar moéten we nu nog doorheen gaan, en daar zùllen we nu nog doorheen gaan, met de hulp en onder leiding van Gods eigen Heilige Geest.

In die context zal ik ook deze vastenperiode wat overdenkingen rondsturen. En vermits jij op mijn lijst van vorige december staat zal ik ze ook weer naar jou sturen. Natuurlijk alleen maar als je daar prijs op stelt. Als je vindt dat ze je niet helpen, laat het weten en ik schrap je meteen uit die lijst. Anderzijds, indien je andere mensen kent waarvan je denkt dat ze er ook iets aan kunnen hebben, stuur deze overdenkingen dan ten allen prijze door. Of bezorg mij de e-mailadressen van deze mensen en ik voeg hen toe aan mijn lijst.

Er is nog iets dat ik van de vorige keer geleerd heb. Met name: “In der Beschränkung zeigt sich der Meister” zoals de Duitsers – en onlangs een vriend van mij - zeggen. Dus, ik ga proberen niet elke keer teksten van drie, vier bladzijden te schrijven. Wat moeilijk voor mij is. Eens als ik aan het schrijven ben blijven de lettertjes maar komen en tsja, dan staat het op papier hé (enfin, op het scherm natuurlijk). Maar goed. Ik zei dus: ‘proberen’.

Wat zal nog een verschil met de advent-teksten van vorig jaar zijn? Wel, vorige keer heb ik elke dag iets gestuurd. Maar ik kan natuurlijk niet garanderen dat dit deze keer ook lukt. Dus, als ik eens oversla: niet boos worden op mij hé! Misschien heeft ‘duvel Covid’ (of een van zijn broertjes) me dan wel even te pakken. Of is er een andere goede reden. En nu heb ik dus al gezondigd tegen de goede voornemens van hierboven: ik ben nog niet begonnen en ik heb al een volledige pagina volgeschreven merk ik. Dus ik ga het nu kort (proberen te) houden.

Wat is Aswoensdag eigenlijk?

Het is vandaag Aswoensdag. Mijn leeftijdsgenoten weten nog wel wat Aswoensdag betekende, en ook vandaag zijn er nog wel enkele mensen die deze toch wel mooie traditie kennen. Mensen worden op Aswoensdag één maal per jaar geconfronteerd met hun tijdelijkheid, met het besef dat er een einde aan dit aardse leven komt, en met de gedachte dat we er eens moeten over nadenken wat dat voor ons betekent. En dat kan voor iedereen iets anders betekenen. Heel mooi is daarbij dat kruistekentje dat sommige mensen op deze dag hier en daar nog op hun voorhoofd laten zetten. Uiteindelijk is dat een symbool van de lef van die mensen om naar buiten te durven komen met een uiting van ons ‘horen bij’, ons ‘horen bij’ die Jezus. En het mee ‘horen bij’ al diegenen voor wie Hij aan dat kruis is gestorven. Maar Aswoensdag is natuurlijk niet hetzelfde als vasten. Het eerste gaat om een dag, gekenmerkt door het beginnen-vasten, het tweede gaat om de langere periode dat we onszelf, misschien slechts één keer per jaar, onder het vergrootglas leggen. Dat we onszelf eens iets gaan ontzeggen van wat deze wereld ons aanbiedt (eten, gewoonten, ontspanning, …) om in de plaats daarvan onze aandacht te vestigen op onze Heer, en op Diens functioneren in ons leven door Zijn Heilige Geest Die in ons verblijft.

Het klinkt misschien vreemd, maar de term vasten is in deze context afgeleid, eigenlijk vertaald, uit het Latijnse woord quadragesima, wat ’40 dagen’ betekent. Dus: deze vastentijd overspant een periode van 40 dagen die elk jaar opnieuw in de lente plaatsvindt. De Engelse vertaling van vasten is dan ook gewoon ‘lent’, en is afgeleid van het Teutoons Lencten, wat dus simpelweg lente betekent.

Waarom duurt deze vastentijd nu precies veertig dagen?

Wel, omdat Jezus ook 40 dagen en 40 nachten vastte terwijl Hij in de woestijn verbleef om Zich voor te bereiden voor Zijn openbare leven en ook om in die periode beproefd te worden door de Satan. In Mat 4, 1-2 lezen we: “Daarna werd Jezus door de Geest meegevoerd naar de woestijn om door de duivel op de proef gesteld te worden. Nadat hij veertig dagen en veertig nachten had gevast, had hij grote honger.” Zoals Hij deze tijd gebruikte om Zich voor te bereiden op Zijn bediening, is het misschien niet slecht voor ons om dat voorbeeld te volgen. Neen, ik bedoel niet dat we de woestijn moeten intrekken. Maar wel dat een tijd van voorbereiding, van afweging over hoe wij eigenlijk met onze bediening omgaan vandaag, me geen slecht idee lijkt. Misschien wil Gods Geest ons dan ook wel tonen hoe wij vandaag bezig zijn, en wat we anders en beter kunnen doen de volgende dagen, weken en maanden.  Morgen wil ik graag ingaan op de vraag hoe dit vasten in het verleden zoal werd gedaan door de mensen en waarom het ook erg betekenisvol kan zijn voor ons, evangelische christenen. Tot dan !?